Co czyni malarstwo pejzażowe Egona Schiele wyjątkowym?
Austriacki malarz Egon Schiele zasłynął ze swoich wybitnych portretów pełnych ekspresji, surowości i naturalności. Mimo, że Schiele jest jednym z najznamienitszych portrecistów z początku XX wieku, zajmował się również malarstwem pejzażowym.
Omówimy kilka z namalowanych przez Egona Schiele pejzaży. Wiele z widoków ujętych na jego obrazach znajduje się obecnie na terenie Czech. Są to miejsca, które byłe bliskie sercu Egona Schiele.
Kim był Egon Schiele?
Egon Schiele to jeden z najsłynniejszych malarzy austriackich z początku XX wieku.
Urodzony w 1890 roku, wychowywał się w Dolnej Austrii. Jego ojciec zmarł, kiedy Egon miał 14 lat. Nie był najzdolniejszym uczniem w szkole, lecz mówiono o nim, że rysował z 'szaleńczą łatwością'. Jego wuj, a od 1904 roku także opiekun prawny, wysłał go na naukę rysunku. W późniejszych latach Schiele studiował w Wiedniu. Nie odpowiadało mu konserwatywne podejście wykładowców do sztuki.
Portrety autorstwa Egona Schiele były wielokrotnie wystawiane jeszcze przed wybuchem I Wojny Światowej i wtedy zasłynął swoim wyrazistym stylem. W odróżnieniu do ugrzecznionych portretów socjety, dzieła Schiele miały organiczny, erotyczny, dziki i naturalistyczny charakter. Inspirował się pracami Gustawa Klimta oraz ekspresjonistycznymi i secesyjnymi nurtami w sztuce. Jednakże styl Schiele pozostaje unikalny i jedyny w swoim rodzaju. Schiele zmarł na grypę hiszpańską w 1918 roku, mając zaledwie 28 lat.
Wiele z portretów namalowanych przez Egona Schiele przedstawiają nagie akty. Schiele dla wielu jest cenionym twórcą, ale pozostaje też postacią, której obrazy wzbudzały (i nadal wzbudzają) kontrowersje. Niektóre z nich nacechowane są pornografią, a jego sposób przedstawiania młodych modelek budzi wątpliwości co do tego, czy dały artyście swoje pełne przyzwolenie.
Pejzaże Schiele są zupełnie inną bajką niż jego portrety.
Jakie pejzaże malował Egon Schiele?
Egon Schiele namalował oraz narysował tuziny pejzaży. Były to zarówno szczegółowe odwzorowania budynków oraz natury, jak i panoramy miast oraz krajobrazów.
W ciągu swojego krótkiego życia dużo podróżował, nigdy nie pozostając w stolicy na zbyt długo. Schiele uważał, że miasta i tamtejsze sceny artystyczne uciskają go. W tych miejscach nadmiar osób i opinii sprawiał, że borykał się z natłokiem myśli. W swoich wyprawach poza Wiedeń znajdował ukojenie. Wybrał się między innymi do Czech, Karyntii, Triestu i doliny Wachau.
Tak samo jak w przypadku portretów, Schiele nie miał na celu realistycznego oddania krajobrazu w swoich dziełach. Nie skupiał się na odwzorowaniu rzeczywistości, lecz na uchwyceniu ducha pejzaży i odzwierciedleniu ich kojącego i spokojnego charakteru.
Schiele nie malował tego co widział przed sobą. Jego obrazy były interpretacją wspomnień. W swoich dziełach stosował geometryczne motywy i jednowymiarowe kompozycje pozbawione perspektywy, co odróżniało go od innych artystów.
W pejzażach Schiela trudno znaleźć ludzkie postacie. Często przedstawiał budynki oraz inne konstrukcje stworzone przez człowieka w swoich dziełach. Takie krajobrazy były dla niego miejscem inspiracji i skupienia, niczym natura.
Wierzę i sądzę, że próba odwzorowania natury nie ma sensu, ponieważ lepsze obrazy maluję z pamięci, i to jest moja wizja krajobrazu.
Egon Schiele w mieście Český Krumlov
Schiele był mocno związany z miejscem urodzenia swojej matki. Wtedy znane ono było jako Krumau natomiast teraz nazywa się Český Krumlov w Czechach. Miasteczko jest stałym motywem w dziełach Schiela. Bardzo często tam przebywał, niekiedy zostawał nawet na kilka miesięcy.
W swoich dziełach wielokrotnie ukazał średniowieczne miasteczko położone nad brzegiem Wełtawy. Schiele zobrazował średniowieczne budynki, malując je w formie kolorowych i niemalże geometrycznych bloków, co stanowi kontrast do monochromatycznej wody rzeki. Oryginalne kolory krajobrazu stonował używając ziemistych, przygaszonych odcieni występujących w naturze, takich jak brązy, zielenie, niebieskości, szarości i czerń.
W malarstwie pejzażowym Egona Schiele nie ma miejsca na proste, idealne linie, za to można spodziewać się zobaczenia krzywej, falistej i wyrazistej kreski malarza. W swoich dziełach na pierwszym miejscu stawiał odwzorowanie rzeczywistości codziennego życia, a nie tej z rysunków architektonicznych. Jego budynki są surowe i wyglądają na podstarzałe, na co wskazuje obecność mchu i innych roślin.
W swoich pozostałych dziełach Schiele skupia się na pojedynczych budynkach lub detalach, ukazując te struktury niczym pomniki, przy użyciu jedynie kilku barw.
Pejzaże Egona Schiele przeobrażają rygorystycznie zarysowane budynki i naturę w wyrazistych barwach w świat znajomy a zarazem zniekształcony.
Odbiorcy widzą nie tylko sam pejzaż, ale także intensywne emocje ukryte w warstwach obrazu. To czyni pejzaże Egona Schiele równie zachwycającymi i zapadającymi w pamięć jak portrety jego autorstwa.